به نقل از «ایمنا»

تجربه سفری به یادماندنی در شهر تاریخی و مذهبی بادرود

تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۳۹۷۸۶

بادرود به سبب قرار گرفتن در مرکز کشور و جوار آزادراه تهران-اصفهان-شیراز و بزرگراه تهران -بندرعباس، همچنین مکان‌های تاریخی و مذهبی منحصربه‌فرد بهترین گزینه برای ماندگاری مسافران به ویژه هنگام بهاران است.

به گزارش خبرگزاری ایمنا از اصفهان، بادرود یکی از شهرهای تاریخی و زیارتی ایران و از توابع استان اصفهان است که از سمت جنوب در کوهپایه‌های کرکس قرار دارد و از شمال همچون نگینی درخشان بر بستر پهن دشت فلات مرکزی ایران می‌درخشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طبیعت زیبای حاشیه کویر، وجود آستان مقدس حضرت آقاعلی عباس (ع)، دیدار از خانه‌های تاریخی، موزه گرمابه نوغه و از همه مهم‌تر همجواری با روستای تاریخی ابیانه یکی از مهم‌ترین شاخص‌های انتخاب مسافران و گردشگران برای اقامت در بادرود است.

مردم بادرود برای آغاز نو شدن طبیعت رسوم متفاوتی دارد و پنج روز مانده به عید نوروز که در اصطلاح بادرودی به آن “پنجه” گفته می‌شود، زنان سخت‌کوش که طول سال را برای کمک به مخارج خانه، قالیبافی می‌کردند، دست از کار می کشند تا به استقبال بهار بروند.

مردان بادرودی در روز "یاروفه" که یک روز قبل از عید نوروز است، با کمک همسران‌شان به نظافت عمومی کل شهر می‌پردازند، هر مردی که در قدیم کشاورز یا رعیت اربابی بود، ۲۰ تخم‌مرغ و یک خروس را برای پیشکش به خانه ارباب می‌برد و ارباب هم چند کیلو برنج به رعیت می‌داد تا در شب عید به اصطلاح با زن و بچه‌اش پلو بخورند.

شب عید که فرا می‌رسید، کودکان از عشق پوشیدن لباس نو تا صبح خوابشان نمی‌برد و با طلوع عید نوروز برای گرفتن عیدی به منزل پدربزرگ و همسایه‌ها می‌رفتند، رسم بر این بود که عیدی را تخم‌مرغ می‌دادند و هر بچه‌ای که عزیزتر بود یک تومان هم پول می‌گرفت.

بزرگان نیز صبح عید نوروز اول به رسم ادب و به جا آوردن صله‌رحم به منزل پدربزرگ، پدر و برادر بزرگ می‌رفتند و رسم بسیار خوبشان رفتن به منزل کسی بود که در طول سال گذشته عزیزی را از دست داده، برای سر سلامتی می‌رفتند که هنوز هم این رسم خوب ادامه دارد.

بادرودی‌ها بازی‌های محلی ویژه ۱۰ روز اول عید دارند

در قدیم در بادرود به جز چیزهای معمول، گردو، تخم‌مرغ و تنقلات محلی عیدی می‌دادند. در بازی گردو یا به گویش محلی کآو اوز که می‌تواند دو نفر یا تعداد بیشتری بازیکن داشته باشد، یک نفر یک گردو را پرت می‌کند و نفر دوم باید گردوی خود را طوری بیندازد که به گردوی نفر اول بخورد و اگر این اتفاق افتاد، هر دو گردو مال نفر دوم است.

در بازی تخم‌مرغ یا به گویش محلی کآو خاخ، نفر اول یک تخم‌مرغ در دست دارد که سر آن بیرون است و نفر دوم باید بتواند سر پوسته این تخم‌مرغ را بشکند و اگر بتواند این کار را انجام دهد، تخم‌مرغ مال او می‌شود.

"بازی پنجره" ویژه خانم‌ها است و در آن دو زن روبه‌روی هم می‌نشینند و انگشت‌هایشان را همچون زمانی که می‌خواهند چیزی را وجب کنند، باز می‌کنند. خانم دیگر باید از روی دست‌های آن دو بپرد و اگر پایش به انگشت آن‌ها بخورد، می‌بازد و نوبت نفر بعدی می‌شود.

در بازی"گرمه‌گرمه" گروه اول می‌نشستند و گروه دوم ضربه‌ای به پشتشان می‌زد و فرار می‌کرد. گروه اول به دنبال گروه دوم می‌دوید و سعی می‌کرد آنها را بگیرد.

زبان راجی نامیده می‌شود، ریشه در زبان پهلوی اشکانی دارد و یکی از قدیمی‌ترین زبان‌های عصر باستان است و تنها در برخی نقاط کویر مرکزی ایران از جمله بادرود، سمنان و ابیانه رواج دارد. بادرودی‌ها به نوروز، “نوروج” و به سال نو، "سال نوقی" می‌گویند.

اهالی بادرود اعتقاد دارند جُغد که در زبان محلی به آن کعکوو می‌گویند، به هنگام نوروز منتظر رسیدن برادرش است، اما خوابش می‌برد و نمی‌تواند آن را ببیند. به همین دلیل باور دارند موقع تحویل سال جغدها خواب هستند و به دلیل ندیدن برادرشان در این زمان تا سال دیگر در خرابه‌ها می‌نشینند، کوکو می‌کنند و او را صدا می‌زنند.

تمام آداب و رسوم بادرودی‌ها برای استقبال از نوروز در پذیرایی آن‌ها از میهمانان و مسافران نیز هویدا گشته است.

ستاد تسهیلات مسافران نوروزی بادرود مستقر در اداره آموزش و پرورش امسال با پیش‌بینی و تجهیز ۳۰ واحد آموزشی به امکانات اولیه نظیر وسایل گرمایش، فرش، حمام، ظروف آشپزخانه و دیگر امکانات امسال با آغوشی گرم به استقبال میهمانان خود رفت.

شورای اسلامی و شهرداری نیز با زیباسازی اماکن عمومی، بهسازی پارک‌ها و میادین، حمل‌ونقل رایگان مسافران از پارک‌ها برای بازدید از آثار تاریخی، چاپ نقشه گردشگری شهر و استقرار اکیپ راهنما در میدان امام (بادگیر) به استقبال مسافران بهاری رفت.

هلال‌احمر بادرود نیز با برپایی چادر راهنمای مسافران و توزیع نقشه گردشگری در این امر اهتمام تمام ورزید و با امکانات خود را برای اثبات رسم میهمان‌نوازی در این روزها به منصه ظهور رساند.

از جمله جاهای دیدنی بادرود، آستان مقدس آقاعلی عباس و شاهزاده محمد (ع) از فرزندان بلافصل امام موسی ابن جعفر در بادرود قرار دارد.

این زیارتگاه هر ساله پذیرای بیش از سه میلیون مسافر و زائر از سراسر کشور است. دارای کرامات عجیبی است و آستان مقدس هم از ویژگی معماری زیبایی در قالب گچ‌بری، آینه کاری و کاشیکاری برخورداراست و دارای یکی از بزرگ‌ترین گنبدهای مدور ایران با ارتفاع ۴۴ متر و قطر ۲۵ متر است.

گرمابه تاریخی نوقه از آثار دوران صفویه که بسیار زیبا و با روش معماری قشنگی در ۴۰۰ سال پیش ساخته شده و اکنون به عنوان موزه بادرود مورد بازدید علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.

خانه‌های تاریخی محقق الدوله، سراموزه رهگشای، مدیر و مدبر الملک که از یادگارهای دوران قاجار و با تلفیق معماری سنتی کویری ساخته شده و اکنون مورد بازدید خیل عظیم گردشگران است.

کمپ نمونه گردشگری متین آباد، عمارت سرهنگ، هتل بوتیک افصح الدوله، اقامتگاه‌های بوم گردی در بادرود و روستاهای ده آباد وفمی و متین آباد از دیگر اماکنی است که چشم هر بیننده را مجذوب خود می‌کند.

گزارش از رحمت الله کاملی، خبرنگار ایمنا

کد خبر 734197

منبع: ایمنا

کلیدواژه: نوروز جاذبه های گردشگری آیین های نوروزی بادرود نطنز شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق عید نوروز تخم مرغ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۳۹۷۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!

روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.

این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.

اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آن‌ها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آن‌ها منطقی نیست.

طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.

بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آن‌ها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آن‌ها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.

در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آن‌ها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟

جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.

ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آن‌ها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.

مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آن‌ها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.

هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آن‌ها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.

تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.

نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آن‌ها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.

حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آن‌ها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.

خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟